Bevallingsverhaal Thomas

Lieve schatten,

omdat Thomas vandaag een dagje gaat proberen in het (peuter)klasje, besloot ik eventjes m'n bevallingsverhaal neer te schrijven.

Het is donderdag 5 februari 2009. Hoewel ik 38w+5d zwanger ben, voel ik me nog steeds supergoed. Frederik had die week verlof genomen, voor het geval dat onze kleine man geboren zou worden. Het is mooi weer en we gaan wandelen. We gaan langs in de videotheek en de uitbater vraagt wanneer de baby verwacht wordt. Ik antwoord "Ik ben uitgerekend voor 14 februari, het wordt ons Valentijnskindje". Daarna gaan we nog naar de GB-express en naar de Offerandestraat (Antwerpen). Eenmaal terug thuis in Borgerhout wil ik de film "Devil's Child" bekijken. Tegen 18u maak ik het eten klaar. Na het eten gaat stiefzoon Kevin (toen bijna 18) aan de computer zitten en nestelen Frederik en ik ons in de zetel. Het is 19:40u wanneer ik onderaan een serieuze pijnscheut voel. Ik roep "auw" en ren naar het toilet. Ik was de slijmprop verloren. Wanneer ik van het toilet kom, vraagt Frederik of ik weeën heb. Ik stel hem gerust, nog geen weeën. Ik ga vroeg slapen. Omstreeks 00:45u wordt ik wakker, ik moet naar het toilet. Ik stap uit bed en er volgt een kleine plas water. Ik dacht "vreemd, ik kan nu zelfs al m'n urine niet meer ophouden". Ik neem proper ondergoed en ga naar de living, waar er weer een plas op de grond terecht kwam. Ik ga toch naar het toilet en gebruik ook een maandverband. Daarna kruip ik weer in m'n bed, maar kan niet meer slapen. Rond 03:00u sta ik op en voel dat kleine hoeveelheden water vloeien. Ik maak Frederik wakker. Ik ga douchen en rond 04:00u belt Frederik een taxi (we hebben geen wagen). Het is bijna 5:00u als we in het ziekenhuis arriveren. De vroedvrouw van wacht onderzoekt me en constateert dat de weeën om de 5 minuten komen. Ik zeg haar "zijn dat nu die fameuze weeën, waarover iedereen praat". Ik voelde ze heel lichtjes. Ik mocht naar een andere kamer, waar ook een bad in stond. De weeën vielen enorm mee, maar ik had rugpijn, die werd omschreven als rugweeën, maar ik wist wel beter. Ik had al van in december rugpijn, dus zullen het wel geen weeën geweest zijn. Tussendoor moet ik in bad gaan zitten en op de bal zitten. Ik krijg een lavement en strompel naar het toilet. Frederik zit te eten en het loopt langs me heen. Ik zeg het tegen de vroedvrouw en die antwoord "laat maar lopen". Ja hallo, er zit daar wel iemand te eten. Ik krijg na een nieuw onderzoek te horen dat ik het kindje rond de middag in m'n armen zal kunnen sluiten. Ik blijf blij dat te horen, want ik ben zo benieuwd naar hem. Het wordt 12:00u, 14:00u, 16:00u, ik word zenuwachtig, waarom duurt het zolang? Ik vraag pijnverlichting, de weeën vallen mee, maar die rugpijn blijft aanhouden en daar wil ik van af. Nog enige tijd later mag ik beginnen, maar het vlot niet. De gynaecoloog snauwt me toe "Ik blijf hier geen uur meer zitten" en ik snauw hem terug "Ik hou die kleine niet op, ik wil hem ook in m'n armen sluiten". Dan zegt hij iets vriendelijker "We gaan het nog eens proberen", verschillende vroedvrouwen duwen op m'n buik. Uiteindelijk wordt er ook een zuignap gebruikt. Het is 18:40u en Thomas is geboren. Hij wordt op m'n buik gelegd. Hij is blauw en beweegt en ademt niet. Ze nemen hem mee naar een hoek van de kamer, waar ze druk in de weer zijn met hem, hij krijgt o.a. zuurstof toegediend. Ik ben ingescheurd en wordt gehecht. Ik voel de hechtingen en zeg dit aan de gynaecoloog. Hij antwoord "Dat kan niet, je bent verdoofd". Toch voel ik het en zeg hem dit nogmaals. Maar ik krijg geen verdoving bij. Ik roep naar het medisch team dat met Thomas bezig is "haal hem erdoor, ik ben er al 2 kwijt en wil hem ook niet verliezen". Uiteraard doen ze wat ze kunnen. Opeens begint Thomas te huilen, wat klinkt dit als muziek in m'n oren! Bijna een uur na de geboorte kunnen ook de eerste foto's gemaakt worden.

Thomas is 51cm en weegt 3510gr. Hij heeft voor z'n leventje gevochten en het gehaald.

Hij is nu 28 maanden en grotere broer en ik ben supertrots op hem. Hij kan behoorlijk wild zijn, maar soms is hij ook zo superlief :-)

Straks volgt er nog een blogje over z'n dagje in het klasje.

xxx